Verse
Warte
Mir göh hüt i Usgang, es isch ändlech so wyt.
Wei mau chli go luege was es aues Nöis git. Oh oh, oh oh.
Jetz stöh mir wie jedes Johr sit Stunge ir Schlange.
Mir chöme nid vorwärts, s isch scho immer lang gange. Oh oh, oh oh.
I ha grad es Zucker- Töif,
darum närvt mi au das Glöif.
Wenn chumi ächt ändlech dra,
muess jetz eine ha.
Berliner ar Heso,
dasch der Grund stöh aui do.
Berliner, früsch und heiss,
bim Gedanke lauft mi Schweiss.
Jez si mer ändlech z vorderst und aus nöchschts si mir dra.
Do dönts grad usem Lutsprächer tatütatata. Oh oh, oh oh.
E Bombe sigi nöime, es wärd evakuiert.
I ha doch jetze Hunger, es isch aus ruiniert. Oh oh, oh oh.
Das geit jetze würklech z wyt,
wär versaut üs d Heso Zyt?
Dusse isch es rise Gschrei.
Dinn eine elei.
Heimlech lacht sich i d Hang,
isch eleini jetzt am Stang.
«Läck das het doch rändiert,
zum Glück hani alarmiert.»
Packt aui Berliner i,
rotet mau, wär isch das gsi.
Nur einä dä frisst söfu.
Dir wüssts aui s isch der Wöfu.